Fatima, een 29-jarige sociaal werker, heeft altijd een natuurlijke aanleg gehad zich het lot van ouderen aan te trekken. Opgegroeid in een hechte Marokkaans-Nederlandse gemeenschap, zag ze van jongs af aan hoe ouderen in haar omgeving vaak worstelden om zich begrepen en geaccepteerd te voelen binnen de Nederlandse samenleving. Ze merkte hoe taalbarrières, culturele verschillen en religieuze overtuigingen soms een kloof veroorzaakten tussen ouderen en hun zorgverleners.

Ook nu in haar werk met ouderen wordt Fatima nog steeds geconfronteerd met situaties waarin ouderen met een migratieachtergrond zich geïsoleerd en onbegrepen voelen. Ze ziet hoe zorgverleners, ondanks hun goede bedoelingen, vaak worstelen om de juiste toon te vinden of om culturele nuances te begrijpen die zo belangrijk zijn voor het welzijn van ouderen. Dit raakt Fatima diep; ze voelt het als een persoonlijke missie om deze situatie te verbeteren.

Het draait niet alleen om zorg geven, maar om echt begrijpen wie iemand is.