Nina werkt als activiteitenbegeleider in een verpleeghuis en wil haar bewoners meer betrekken bij de planning van activiteiten. Ze stelt daarom samen met de bewoners een programma samen met workshops en uitstapjes die de bewoners zelf hebben gekozen. Maar ondanks dat haar leidinggevende haar stimuleert in haar acties, merkt Nina dat de ruimte om aan de wensen van de bewoners tegemoet te komen in de praktijk beperkt is. Te weinig geld en het tekort aan vrijwilligers maken dat Nina steeds vaker haar plannen niet kan uitvoeren. Ze ziet hoe bewoners teleurgesteld raken wanneer geplande activiteiten op het laatste moment moeten worden afgezegd.

Wat Nina vooral frustreert, is het gebrek aan ruimte van haar leidinggevende en collega’s om mee te denken en de verandering te ondersteunen. De collega’s lijken vast te zitten in hun eigen routines en zijn niet in staat of bereid om hun werk anders in te richten om haar te helpen. Dit maakt het voor Nina nog moeilijker om haar ideeën tot werkelijkheid te brengen. Ondanks haar creativiteit en inzet voelt ze dat de steun die ze nodig heeft ontbreekt en ze begint te twijfelen of ze haar vernieuwingen ooit kan realiseren zonder meer ruimte van haar team.

Soms voelt het alsof ik ideeën bedenk die nooit echt de ruimte krijgen om te vliegen.