Inge werkt als verzorgende al vele jaren in een klein verpleeghuis. Haar team was altijd hecht en er was voldoende tijd voor overleg en persoonlijk contact met cliënten. Door het vertrek van twee collega’s en een chronisch personeelstekort moet Inge echter steeds vaker dubbele diensten draaien. Hierdoor heeft ze nauwelijks tijd om met collega’s te overleggen en moet ze haar werk vaak gehaast doen. Dit zorgt ervoor dat Inge steeds vaker niet kan inspelen op de individuele wensen en behoeften van de bewoners, zoals ze dat graag zou willen. 

Inge verzorgt onder andere mevrouw Rademaeker, een 82-jarige vrouw met gevorderde dementie. Door de wisselende zorgverleners en de hoge werkdruk voelt mevrouw Rademaeker zich steeds vaker verward en onzeker, wat haar angsten versterkt. Inge weet dat mevrouw Rademaeker eigenlijk gebaat zou zijn bij meer persoonlijke interactie en geruststelling, maar de tijdsdruk zorgt ervoor dat ook zij vaak te gehaast te werk moet gaan. Inge voelt zich machteloos omdat ze niet de tijd heeft om mevrouw Rademaeker de aandacht te geven die ze eigenlijk nodig heeft.

Ik moet me vaak zo haasten op een dag, dat de tijd ontbreekt om hen de steun te geven die ze zo hard nodig hebben.